01.10.2017

Schone Lei

Het kost mij zo veel energie, de oude pijn laait weer op en staat huizenhoog tussen ons in. Vervolgens kijken we elkaar in paniek aan, heeft dit nog wel zin?
We zitten in een impasse, gaan we naar links, gaan we naar rechts? Is dit het allemaal wel waard? We staan voor een splitsing lijkt het, alweer. 

In mijn hoofd spoken de andere momenten door mijn hoofd en dat verwart me, het brengt me in twijfel en doet mij wankelen.
Er zijn zo veel verwachtingen en we lijken allebei veranderd te zijn. Ik vind je soms niet leuk meer, niet gevoelig, niet gevoelig voor mij in ieder geval. Ik merk dat ik je dat verwijt en ik het niet goed onder woorden kan brengen. Ik denk ook steeds dat jij mij niet meer leuk vindt en dat kan ik niet uitstaan. Daar word ik nog bozer van.
De avond ervoor hadden we woorden en dat sluimert weer na. Het doet zeer, we krijgen het dan niet meer goed, ik val in slaap met een rotgevoel en ik word er mee wakker.

Vandaag voel ik me weer voor het blok gezet, er wordt geen rekening gehouden met mijn gevoelens door jou. Ik hou om die reden ook geen rekening met jouw gevoelens, ik negeer ze en dat voelt gemeen en pijnlijk maar het lukt me niet om me positiever naar jou op te stellen. Deze situatie wilde ik nooit meer meemaken had ik mezelf beloofd, toch zit ik er weer in. Ik zou uit mijn vel kunnen barsten van onmacht en verdriet, aan de buitenkant laat ik me kil en koud zien.

Waarom laat jij mij steeds in de steek als ik je nodig heb, dat hoort toch niet? Ik klap dicht, ik zit helemaal op slot. Ik wil dat je mij laat zien dat ik belangrijk ben voor jou, dat je er voor mij wilt zijn. In plaats daarvan loop je boos weg en geef je mij nog een sneer na. 

Is onze relatie voorbij, ga jij mij verlaten, of moet ik jou verlaten om de pijn te doen stoppen? Ik weet het niet meer. Ik wil het niet alleen moeten redden, niet zonder jou. En ik wil niet dat jij niet meer van mij houdt. Dat ‘wij’ niet meer bestaan. Ik heb al zoveel doorstaan, zoveel water bij de wijn gedaan, dan kan ik het nu toch niet opgeven? Dan had ik het 3 jaar geleden of eigenlijk 10 jaar geleden al moeten opgeven. Dat kan nu niet meer. Wat moet ik nu? 

Ben ik weer degene die de eerste stap moet zetten, die moet toegeven, dat is toch niet eerlijk. Ik zou willen dat ik je kon uitleggen hoe het voor mij voelt en ik wil nog liever dat jij ook bereid bent naar mij te luisteren en mij te vertrouwen.

Kon jij mij maar weer zien zoals je mij vroeger zag. Kon jij maar weer naar mij kijken zoals je vroeger naar mij keek. Misschien denk jij dat nu ook. 
Het liefst zou ik met een schone lei opnieuw willen beginnen.

Ben ik nog wel in staat om jou te geven wat ik juist zo graag van jou wil? Dat is misschien wel een belangrijke vraag die ik voor mijzelf wil beantwoorden.

Binnen je liefdesrelatie kun je te maken krijgen met een gemene vijand. Deze vijand noemen we bij EFT-Relatietherapie het negatieve patroon. Het lijkt alsof je partner de vijand wordt als je steeds weer in het negatieve patroon stapt en de balans steeds vaker doorslaat naar machteloosheid en pijn. Wil je dit doorbreken en herken je wellicht in het bovenstaande een stukje van jezelf of van je partner? Geef jezelf en je relatie een nieuwe kans en leer het negatieve patroon te doorbreken zodat de liefde weer kan stromen.

Copyright © 2014 - 2020 Praktijk voor Relatie en Therapie. Blogs geschreven door Edith Walraven. Alle Rechten Voorbehouden.